پای پرانتزی چیست؟
بدون شک امروزه پای پرانتزی در شمار یکی دیگر از رایج ترین و شایع ترین عارضه ها در میان تمامی افراد قرار می گیرد. عارضه ای استخوانی که اگر چه تحت تاثیر عوامل متعددی می باشد، اما بدون شک همواره یکی از اصلی ترین دلایل تغییر حالت در اندام افراد می باشد. عارضه ای که در آن افراد در حالت ایستاده و طبیعی، شاهد فاصله بسیار زیادی در میان زانو های خود می شوند. فاصله ای محسوس که علی رغم چسبانده شدن قوزک های پا به یک دیگر به وضوح دیده می شود.
در واقع جالب است بدانید که مهم ترین فاکتور در نام گذاری این عارضه به عنوان پای پرانتزی، نحوه قرار گرفتن پا ها به حالت کمانی می باشد. حالتی که بدون شک اولین عامل موثر در بروز آن تنگ بودن فضای نوزاد و کمبود فضای کافی در رحم مادر می باشد.
اما آیا تا کنون این سوال برایتان مطرح شده است که علت پای پرانتزی چیست ؟
ما در این مبحث قصد داریم تا با نگاهی جامع و همه جانبه شما را در یافتن پاسخی مناسب برای این سوال همراهی نماییم. از این رو همراه ما باشید!
علت به وجود آمدن پای پرانتزی چیست؟
همان طوری که پیش تر اشاره کردیم، علت بروز پای پرانتزی می تواند ناشی از عوامل بیشماری باشد. عواملی موثر که از جمله مهم ترین آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- عدم هماهنگی و هم خوانی در صفحه رشد کودکان
- ضعف های عضلانی
- کمبود ویتامین D
- بیماری روماتیسم
- شکستگی استخوان
- راشیتیسم (نرمی استخوان)
- چرخش پاها به سمت داخل
- استفاده بیش از حد از پوشک دوران نوزادی
- اضافه وزن و چاقی در کودکان
- بد نشستن و بد ایستادن‌ها
- ضعف یا کوتاهی ماهیچه همسترینگ
- چاقی و اضافه وزن بیش از حد
- استفاده زیاد از پوشک در نوزادان و کودکان
- بیماری پاژه
- آرتریت روماتویید
- کاهش مواد معدنی مورد نیاز در بدن
راه های تشخیص عارضه پای پرانتزی
همان طوری که پیش تر اشاره کردیم، پای پرانتزی عارضه ای استخوانی می باشد که با ایجاد اختلال در قرار گرفتن ساق پا ها، منجر به ایجاد حالتی کمانی و پرانتزی می شود. از این رو تشخیص اولیه این عارضه کار چندان دشواری نمی باشد.
از جمله اولین و موثر ترین گام در تشخیص بیماری پای پرانتزی، به هم چسباندن قوزک های پا در حالت ایستاده می باشد. در این حالت تنها کافی است از منقبض نمودن عضلات پرهیز نمایید و تنها فاصله ی ایجاد شده میان زانو های تان را اندازه گیری کنید. سپس از آینه به حالت پای خود دقت نمایید. اگر فاصله ی اندازه گیری شده بیش از حد معمولی باشد و پا ها در آینه حالتی کمانی و پرانتزی داشته باشند، بدیهی است که شخص مبتلا به عارضه پای پرانتزی می باشد و باید هر چه سریع تر به پزشک مراجعه نماید. زیرا اگر چه اختلال پای پرانتزی مانند دیگر اختلالات از خطر های بسیار زیادی برخوردار نمی باشد، اما جالب است بدانید که این عارضه استخوانی نیز، خود از عوارض بی شماری برخوردار می باشد. عوارضی جانبی که در ادامه بدان خواهیم پرداخت.
مهم ترین عوارض پای پرانتزی چیست؟
- ایجاد آرتروز زودرس
- تغییر شکل در ساختمان پاها و ظاهر ناخوشایند
- فشار زیاد به سطح داخلی مفصل زانو و درد شدید
- کشش بافت های نرم در قسمت داخلی زانو و درد شدید
- محدودیت های حرکتی و ورزشی
بهترین سن برای درمان پای پرانتزی
اگر چه پیش تر به بروز و شکل گیری بیماری پای پرانتزی در دوران کودکی و رشد جنینی نوزادان اشاره کردیم، اما آیا تا کنون این سوال برای تان مطرح شده است که بهترین و مناسب ترین زمان برای درمان عارضه پای پرانتزی چه زمانی می باشد؟
جالب است بدانید که مناسب ترین سن برای درمان پای پرانتزی، تا پیش از سن ۳ سالگی می باشد. بدیهی است که در سنین پایین، انعطاف پذیری کودکان بیشتر می باشد. انعطاف پذیری مطلوب که منجر به تسریع روند درمان و در نتیجه بهبود راحت تر این عارضه می شود. مشکلی که اگر درمان آن را به سنین بالاتر موکول نمایید، نه تنها از اثر بخشی مطلوبی برخوردار نمی شود، بلکه نیازمند تمریناتی دائمی و فشرده نیز می باشد.
راه های اصلاح و درمان پای پرانتزی
آشنایی با شیوه های درمان اصلاح پای پرانتزی در سنین نوجوانی و بزرگسالی امری بسیار لازم و ضروری می باشد. زیرا علاوه بر بد فرمی و پرانتزی بودن پاها مشکلات جدی تری برای فرد بوجود می آید که لازم است در جهت رفع آنها درمان صورت پذیرد.
در غیر این صورت در آینده وجود این اختلال باعث بروز بیماری هایی نظیر آرتروز زانو در این افراد می شود. تشخیص و روش درمان پای پرانتزی به علت به وجود آمدن آن بستگی دارد. بنابراین لازم است که توصیه های درمانی با مشورت پزشک و زیرنظر او صورت گیرد. برخی از روش های اصلاحی به شرح زیر است :
- انجام ورزش های تقویت کننده عضلات خارجی ران و ساق پا
- انجام حرکات کششی برای کپسول داخل زانو
- اصلاح راه رفتن به گونه ای که پنجه مستقیم قرار بگیرد.
- تعویض یا اصلاح کفش هایی که ساییدگی بیش از حد دارند.
- اجتناب از نشستن به صورت چهار زانو
- استفاده از زانوبندهای مخصوص
- ماساژ درمانی
- استفاده از کفی و کفش طبی (پد سیلیکونی اسپنکوژل برای پای پرانتزی ضربدری)
- جراحی
